بدون خداحافظی

دو هفته ای میشه...شایدم بیشتر!

دوتا جوجه یاکریم گلدون شعمدونی رو بالکلن پر زدن و رفتن...بدون خداحافظی!

پدرو مادرشون یه چند باری اومدن سر زدن ...صدا هم کردن....

منم گذاشتم به حساب تشکر شون

بهشون عادت کرده بودم....مرتب بهشون نگاه میکردم و حواسم بهشون بود...

به اینکه چطور بزرگ شدن سریع...

به اینکه چطور دوتایی نوکشون فرو میکردن تو نوک مادرشون و از دهنش غذا میگرفتن.....

این اخرا مرتب با نوکشون لابه لای پراشونو هوا میدادن.....

شیرین و دوست داشتنی بودن ....

با رفتنشون سه تا گلدون خشک شده ی داغون با یه عالمه پی پی یاکریم و

یه خاطره دلنشین موند برام.